اثر آنتاگونیست گیرنده‌های α2-آدرنرژیک بر برخی عوامل مترشحه از بافت آدیپوز در رت‌های نر چاق

مقدمه: چاقی عامل خطرساز مهم برای بیماری‌هایی مانند دیابت، پرفشاری خون، هیپرلیپیدمی، بیماری‌های قلبی ـ عروقی و برخی انواع بدخیمی‌هاست. به علاوه چاقی با مقاومت به انسولین و هیپرانسولینمی همراه است. هورمون‌ها و سیتوکین‏هایی همچون لپتین وTNF-αکه به وسیله بافت آدیپوز تولید می‌شوند، در ایجاد مقاومت به انسولین ناشی از چاقی نقش مؤثری دارند. هدف از این تحقیق بررسی اثر تجویز محیطی یوهیمبین (آنتاگونیست‏ انتخابی گیرنده α2 - آدرنوسپتورها) بر برخی از عوامل رها شده از بافت آدیپوز (لپتین وTNF-α و غیره) است. مواد و روش‌ها: آزمایش بر دو گروه از رت‌های نر انجام شد: گروه شاهد لاغر (تحت رژیم استاندارد جوندگان) و گروه چاق (تحت رژیم کافه تریا). بعد از 18 هفته رژیم غذایی، یک نمونه خون از هر رت گرفته شد. سپس گروه چاق به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شد. به گروه I mg/kg 4 یوهیمبین و به گروه ІІ به میزان هم حجم سالین تزریق شد. سپس نمونه‌گیری در زمان‏های 30 و60 و120 دقیقه بعد از تزریق انجام گرفت. یافته‌ها: میزان انسولین سرم در زمان‏های 30 و60 دقیقه بعد از تزریق دارو شدیداً افزایش یافت (05/0p